Szczyt Trójcy

Gdy wkraczas na szczyt góry, mgły spowijające go cały czas rozstępują się, ukazując piękny widok na cały Wielki Las. Stąd można, przy odrobinie wytężenia, usłyszeć, zobczyć czy poczuć wszystko, czego świadkami są wiatry zbierające sę nad Górą Siedmiu Wiatrów. Na samym szczycie stoi tron lśniącego, jasnego kamienia, piękny, choć nie zdobiony

____________________________________________________________

Shinen wspina się na szczyt i zasiada na tronie, nastawiając uszu i węsząc w powietrzu.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Shinen dnia Pią 22:01, 13 Cze 2008, w całości zmieniany 1 raz

Stoję na górze z podniesionym ogonem. Czuje jak wiatr rozwiewa mi moją sierść. Nastawiam uszy i nasłuchuję.

Post został pochwalony 0 razy

Twoich uszu dobiegają odległe, mnogie dźwięki. Czy sprawia to magia tego miejsca, czy czułość własnych uszu, wyróżniasz z nich kilka: huk płomieni, szalejących po Mrocznym Lesie... Ludzkie, gniewne głosy i huki wystrzałów, pochodzące z granicy Ludzkiej Strony... Cichnącą powoli, uspokojoną Złocistą Pustynię... oraz niepokojąco ciche Morze.

Słyszysz wiele wilczych głosów wśród drzew Lasu, ale wszystkie ściszone z niepokojem. Rozlega się tylko jeden w miarę wesoły głos. Zimny i ostry jak odłamek lodu śmiech gdzieś z bardzo daleka.

Kolejnym dźwiękiem, który słyszysz, jest szum wiatru w sierści, która nie jest twoją, tuż za tobą. Oraz ciche, smutne słowa.

- Jeżeli nasze czyny określają to, kim jesteśmy... To jakimże potworem jestem ja?

Za tobą siedzi wilk o srebrzystej sierści, którego widziałaś na tronie, lecz pominęłaś jako posąg.

Post został pochwalony 0 razy

Przyglądam się wilkowi z uwagą. Wyprostowuję się cała na szywnych łapach. Zjeżam sierść a ogon mam wysoko.
-Czemu masz być potworem? Każdy z nas nim jest już od urodzenia-szepnęła cicho.
-Zbieram wilki na długą wyprawę. Głównym celem jest Grahensthorm.Jest tam wiele rzeczy , które nam.wilkom by się przydały. Jestem samotnikiem ale sama wiem ze nie dam rady.-dodała głośno, poważnym tonem.

Post został pochwalony 0 razy

- Nie słyszysz? - Spoglądam w dół, na las. - To wszystko co się dzieje... Te wszystkie katastrofy... To jest... zabawa. Zabawa czegoś, co z mojego powodu jest na wolności.

Wzdycham.

- Z chęcią wziąłbym udział w twej wyprawie. Niestety... to co widzisz, jest złudne. Moje... hm... ciało jest osłabione. Obawiam się, że nie odzyska sił, dopóki te kłopoty nie zostaną zażegnane. Przykro mi.

Uśmiecham się, niewesołym uśmiechem.

Post został pochwalony 0 razy

-zawsze moge przenieść wyprawę.. i pomóc ci-odpowiedziała łagodnym uspokajającym głosem.
-udam się tam i sprawdzę co takiego jest na wolności. Nie ma rzeczy niemozliwej do zrobienia. Tym szybciej to zrobimy tym lepiej.

Post został pochwalony 0 razy

Podnoszę łeb z nadzieją.

- Naprawdę...? Nie ukrywam, ucieszyłoby mnie to. Ale.. - Spuszczam ogon z rezygnacją. - Nie chciałbym, by ktokolwiek, kto nie musi, był narażony na niebezpieczeństwo z mojego powodu. A ryzyko jest ogromne. Nie chcę, byś je podejmowała dla obcego sobie wilka. Zwłaszcza samotnie.

Wbijam wzrok w horyzont.

- To zagrożenie niestety znam. Ma ono imię i moc, zdolną zabijać. Jest istotą potężniejszą niźli jakikolwiek wilk.

Post został pochwalony 0 razy

podeszła blizej i smyrnęła go ogonem z usmieszkiem.
-łeb do góry! Pomogę ci. Nie boje się niebezpieczenstwa. to moje drugie imię. Mam zbyt wielką wole zycia i przetrwania by tak łatwo zginąc. Nie martw się o mnie. Juz od szczeniaka walczę o życie. Sporo więc umiem. Ale rozumem nie grzeszę<chochocze>. Więc jaki masz plan?

Post został pochwalony 0 razy

Twój ogon... przenika przeze mnie jak przez mgłę.

- Widzisz? W tym cały problem. Nieszczególnie mam możliwość, żeby to poprawić, a po istocie, z którą chciałabyś się mierzyć, możesz się spodziewać jeszcze dziwniejszych rzeczy. Niestety, dziwniejszych i dużo bardziej niebezpiecznych.

Post został pochwalony 0 razy

uśmiechnęła się szezej. Tak zauwazyła ze jej ugon przenika ale nie zrobiło to na niej wielkiego wrażenia.
-No wreszcie jakies wyzwanie dla mnie! Od dawna czekałam na cos niezwykłego i nie przepuszczę takiej okazji. Zreszta naprawdę chętnie Ci pomogę zanim mi znikniesz na dobre. Wiec słucham cię uwaznie gdzie ta istota i czy jest jakis plan

Post został pochwalony 0 razy

- Morze ucichło. Mam nadzieję, że się mylę, ale prawdopodobnie ten stwór... Akui... napatrzył się na dwunogi ślizgające się na kawałkach drewna po falach. I zapragnął zrobić to samo, ale z duuużo większą falą. Tsunami, jeśli znasz to określenie.

Spoglądam w stronę wybrzeża. Uśmiecham się dziwnie.

- Być może... mogłabyś zrobić mu konkurencję. Załatwię ci deskę, żebyś mogła płynąć na fali razem z nim. - Spoglądam na ciebie z rozbawieniem. - To go zaskoczy, a wówczas ty będziesz mogła go zaatakować i zdobyć kroplę jego krwi. Stanowi ona jeden ze składników czaru, jaki zamierzam rzucić, by się go pozbyć.

Post został pochwalony 0 razy

Usmiecham się niepewnie.
-cóz nie naleze do wilków które lubią wodę ale ok. Dawaj tą deskę. Nie ma to jak konkurencja i zaskoczenie. a niby jak ja mam zobycz jego krew? najwyzej mi zostanie na kłach<smieje>

Post został pochwalony 0 razy

- Poczekaj moment.

Widzisz, że zaczynam coś szkicować na ziemi, choć nieszczególnie widać, co - głównie ze względu na to, że moje pazury nie pozostawiają śladów. Po chwili stawiam łapy mocno na ziemi i wołam:

- Tsuchi-kami, hashiitte korede. Mizu-kami, hashiitte korede. Honoo-kami, hashiitte korede. Katachisai mokuzai. Katachisai hari. Senjigusorisai a hari e Honoo-seischou.

Iluzja przez chwilę mieni się na zmianę błękitem, zielenią i pomarańczem, jakby podświetlana przez kolorofon. Zaś jedna z mizernych sosen, rosnących na ubogiej glebie góry, zaczyna się spłaszczać i gubić igły. W końcu formuje się w gładką, owalna deskę z płetwą po jednej ze stron.

Zaraz potem, wiatr zwiewa przede mnie garść piasku. Ziarna rozgrzewają się do czerwoności i formują szklaną fiolkę z kryształowym korkiem, zawieszoną na czymś, co wygląda na łańcuszek złożony ze szklanych ogniw. Fiolka zabarwia się na delikatny, pomarańczowy kolor.

Sapię lekko, jak gdyby ze zmęczenia, po czym wskazuję ci przedmioty.

- Gotowe. Mogłem troszkę to mniej okazale zrobić, ale nie chciałem dawać ci nic, co zawadziłoby twej urodzie.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Shinen dnia Pią 16:58, 15 Maj 2009, w całości zmieniany 2 razy

usmiecham sie. dziekuje. wiec co teraz?? biore w zeby deske i macham energicznie ogonem.

Post został pochwalony 0 razy

- Nie, no. Nie będziesz przecież iść tam na piechotę. To by zajęło zbyt dużo czasu. Stań, proszę cię, na desce. I pamiętaj: przechylasz się w tę stronę, w którą chcesz płynąć!

Kiedy wykonujesz moją prośbę, ja wypowiadam kolejne zaklęcie.

- Kaze-kami, hashiitte korede. Tsuchi-kami, hashiitte korede. Ayumisai ai naiyou.

Pod deską pojawia się świetlisty krąg. Krąg, w który wsiąkasz niczym w wodę.

- Powodzenia!

Gdy portal zamyka się za Aslaną, iluzja wraca na swoje miejsce na tronie. Uśmiecha się lekko i spogląda ku morzu z nadzieją.
[Kryształowe Morze - Szafirowa Głębia]

Post został pochwalony 0 razy