Harry Portier i Niezidentyfikowany Glut

Petrunia powoli wyzbywała się zimna ogarniającego jej ciała. Coś wzbudziło w niej litość do tego zaniedbanego stworzenia. Podążyła za jego spojrzeniem na swoje łapcie. W jej duszy zaczęła się przemiana ze złej i srogiej ciotki na dobroduszną ciocię. Zdjęła kapcie i podała SamNieWieszKtoAleSięDowiesz z dobroczynnym uśmiechem.

Tymczasem Portier błądził w labiryntach płaszczy...

Post został pochwalony 0 razy

Widząc kapcie SamNieWieszKtoAleSięDowiesz rozpłakał się jeszcze głośniej, padając w ramiona Petruni. Wysmarkał się głośno w jej szlafrok.

Tymczasem Portier błądził w labiryntach płaszczy i był coraz bardziej zdenerwowany. Kulki na mole lepiły mu się do uszu, same mole łaziły po włosach, a kożuchów było coraz więcej. Zdawało mu się, że gdzieś z boku zaryczał lew.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Mglista Noc dnia Pon 9:09, 05 Maj 2008, w całości zmieniany 1 raz

Ciocia Petrunia dobrodusznie przytuliła SamNieWieszKtoAleSięDowiesz. Czuła ogarniające ją miłosierdzie.
-Chcesz tu zamieszkać, biedny człowieku? - Spytała szeptem...

Portier podskoczył zwalając na siebie płaszcz i wydzierając się wniebogłosy. Lew musiał go usłyszeć, bo po szafowym wnętrzu rozniósł się dziki ryk i stąpanie wielkich łap.

Post został pochwalony 0 razy

- Ale...ale...mój..w-wąż... - wychlipał SamNieWieszKtoAleSięDowiesz, wielką dłonią, ocierając łzy.

Lew skoczył w pogoń za naszym nieszczęsnym Portierem, ale nadział się na kulkę na mole, która - sądząc po odgłosach - utknęła mu w gardle. Razem z molami.
Portier tymczasem, wciąż pędząc po przepastnej szafie wpadł w część przeznaczoną na...damską bieliznę xDDDDDDD

Ślinka zaczęła mu samoistnie cieknąć... Nie czekał i zaczął przymierzać XD

Tak, moi drodzy. To była niestety ukryta przypadłość Portiera. Ach, gdyby tylko Heroina wiedziała, gdzie ginęły jej ubrania! I te śliczne, czerwone buciki!

Zaślinione już całkowicie staniki zdejmował i zakładał następne

Znudziło mu się odwraca się i wychodzi. Patrzy się- jak stąd uciec- w panice rozbija okno i wyskakuje na ulicę. Zza zakrętu wyjechał samochód...

Post został pochwalony 0 razy

Jechał w nim wujo. Portier z przestrachu wskoczył do rynny. Nie wiadomo jakim cudem się tam dostał. A może... wiadomo? Harry spojrzał na swoje szare futerko a następnie różowe łapki i długi ogonek. Teraz miał jeszcze jeden problem - jak powrócić do dawnej postaci?

Petrunia spojrzała czule na Volda - Naturalnie może zamieszkać z nami. - Rzekła czując jak wzbiera się w niej litość.

Post został pochwalony 0 razy

-W...w....wąż-bełkotał cały czas SamNieWieszKtoAleSięDowiesz...

- Kupimy nowego, obiecuję ci. No, nie martw się. - pocieszała go Petrunia.

Portier siedział pod murem jednego z budynków, otrząsając łapki z błota i zerkając z niepokojem na wielką sowę, siedzącą na pobliskim drzewie.

Ciotka Petrunia wciąż przytulała SamNieWieszKogoAleSięDowiesz, gdy wuj wchodził po schodach.

Sowa ostentacyjnie osrała głowę Portiera nie przejmując się niczym. On natomiast nadal był głodny... Co tu zrobić?

Rozejrzał się, poruszając wąsami. Teraz, gdy był szczurem, sytuacja wyglądała nieco lepiej. Primo: potrzebował mniej jedzenia. Secundo: nie musiało być aż tak wyszukane, niesamowite jest, co potrafią zjeść szczury. Wstał i ruszył na poszukiwanie jedzenia, skacząc po kałużach.

Wuj, tymczasem, otworzył drzwi łazienki, by wziąć prysznic po ciężkim dniu w pracy...

I krzyknął. Zobaczył swoją żonę w objęciach jakiegoś psychopaty. Petrunia spojrzała załzawionymi oczami na męża.
-Stracił swojego największego przyjaciela... - Wyszeptała pamiętając co opowiedział jej SamNieWieszKtoAleSięDowiesz.
Wuj stał w drzwiach trzęsąc się z wściekłości. Wypuścił z ręki lokalną gazetę. Pofrunęła i upadła na podłogę tuż przy nodze Petruni. Ciotka, chcąc złagodzić sytuację, podniosła pismo i przejechała po nim wzrokiem. Nagle krzyknęła. Na pierwszej stronie...

Post został pochwalony 0 razy

...w kronice policyjnej widniało zdjęcie jej mamusi.