Najdłuższe zdanie

Każdy, kto choć raz widział tę wspaniałą, wyniosłą, piękną, młodą, zaciętą i waleczną wilczycę w akcji wiedział, że nie ma znią żartów gdyż nigdy nie pozwalała sobie na dmuchanie w kasze, jej wrogowie bali się wyściubić nosa z zaciszy swych norek by nie napotkać jej lodowatego spojżenia, było ono bowiem niczym spojżenie mitologicznej meduzy, która zamieniała nieszczęsne ofiary w kamień; choć to niezwykłe nie można było powiedzieć, że niczego nie czuła, komuś mogłoby się wydawać, że ktoś kto z taką lekkością pozbawia innych cennego daru jakim jest życie nie może być normalnym stworzeniem, niemniej jednak ona zdolna była do okazywania sympatii, jej uśmiech, tak żadki z resztą, był zaszczytem dla każdego kogo nim uraczyła, wielu samców starało się o jej względy lecz ona pozostawała głucha na wszystkie nieszczęsne błagania i lamenty, nie chciała już nawet słuchać tych bzdur o miłości, szczęściu i rodzinie, jej wyniosłość mogła okazać się dla niej zbawieniem, gdyż ktoś kto nie ma do niczego przywiązania nie musi obawiać się utraty czegoś, natomiast ktoś, kto takową rzecz posiada zawsze narażony jest na zbędny ból i cierpienie.
Pobiłam Fariusa?