Czerwone dęby

Dołączył: 18 Mar 2009 Posty: 398 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Jest to las w którym rosną dęby o czarnych pniach i zawsze czerwonych liściach. Zapach ich kwiatów jest niezmiernie ciężki choć upojny. Pod tymi dziwnymi drzewami rośnie bujna trawa będąca ulubionym pożywieniem wielu przeżuwaczy. Zwierzęta chętnie przybywają tu na posiłek. Żołędzie czerwonych dębów są jednak trujące a zwierzęta które nieopatrznie żywią się nimi mogą być agresywne

Post został pochwalony 0 razy

Wśród mgieł Kniei widać szary kształt. Wydaje się błąkać bez celu, jak gdyby zagubiony.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2009 Posty: 398 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

*ruszył pędem w stronę Szarego kształtu nieuchronny niczym całun nocy*
Czego tu szukasz... Czego chce parias od ziemi nocy?

Post został pochwalony 0 razy

Słyszysz lodowato zimny chichot.

- Kogo nazywasz pariasem, pasierbie?

Mgła nagle rozwiewa się, dosłownie zdmuchnięta przez uderzenie wiatru. Wilk stoi wśród drzew, unosi parę nietoperzych skrzydeł. Uśmiecha się dziwnie.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2009 Posty: 398 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Wynoś się z moich ziem!
*warknął groźnie w stronę przybysza wyszczerzając kły*
Rozmawiasz z wybrankiem nocy! Marny demonie...
*zaraz po jego słowach znów mgła powoli spowija teren, Whisper zaś tylko spogląda białymi ślepiami na przybysza. Jest spokojny i skupiony a siła nocy jest z nim... wyczówał ją każdym swym włosem sierści... Czół że noc jest mu przychylna*

Post został pochwalony 0 razy

Rechoczę.

- TWOICH ziem? - Rzucam, przeciągając sylaby denerwująco. - O, nie, braciszku. Już nie.

Rozpościeram skrzydła na całą szerokość.

- Od teraz wszystkie te ziemie są moje. Nie tylko twoja opuszczona głusza, ale cały ten wasz Wielki Las. I nie powiem, podoba mi się to. Jest tu tyle rzeczy do spróbowania... Krew na moje spragnione serce.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2009 Posty: 398 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Te ziemie pozostaną pod MOJĄ ochroną... I doskonale wiesz że nie pokonasz mnie na mych ziemiach
*zmienił się, powoli przybrał inną postać, jakby sam był utkany z cienia i nocy*
Nie dostaniesz tych ziem... One należą do nas... Nie do Ciebie... Bezksiężycowa noc minie... a Ty wraz z nią... Choć owszem... brak księżyca na niebie jest kuszący...

Post został pochwalony 0 razy

- Nie muszę. - Wyszczerzam się złośliwie. - Dostałeś od Matki wiele, temu nie przeczę, ale wciąż to zbyt mało, by choćby mocniej mnie zmęczyć. Nawet tu. A wiesz dlaczego?

Rechoczę.

- Uwolniła mnie wilczyca, która nosi w duszy Noc. Otwierając się przede mną niczym przed własnym samcem. Jej dusza... mhhhm... była dla mnie słodkim pokarmem. Choć jestem już wolny, cząstka jej duszy wciąż tli się we mnie. A dopóki tak jest, nie zrobisz mi nic. Nie, ponieważ ona dochowała ci wierności.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2009 Posty: 398 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Uważasz że nic Cie nie zrobię... Jesteś w takim razie durniem...
*Nagle z jego ciała wystrzeliła pojedyńcza macka ciemności, tuż przed jego przeciwnikiem macka się rozszczepiła tworząc pysk o wielkich zębiskach i wielu oczodołach. Przedziwny twór dopadł przeciwnika i ranił go. Może nie zrobił mu wielkiej krzywdy ale napewno mógł odebrac pewność siebie*
Diuna... idiotka...
*szepnął tylko pełen wściekłości i ponowił atak istotą stworzoną z cienia*

Post został pochwalony 0 razy

Macka wyrwała mi z ciała kawał mięsa... Ale ranę natychmiast zalało świeże ciało, nie zostawiając nawet śladu. Jakby macka wyrwała tylko to samo, z czego była zrobiona. Ja zaś tylko rechoczę.

- Doprawdy... próbujesz atakować rodzonego syna Matki jej własną magią? Wyrodne dziecię, przygarnięte z losowej łaski... Wstydź się.

Cienie drzew wokół drogi również ożywają, unosząc się. W ich pustych kształtach zapłonęły upiornym, bladozielonym blaskiem jamy paszcz i oczu.

Cieniste drzewa splotły gałęzie, szczelnie owijając twoją mackę.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2009 Posty: 398 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Chyba jednak mnie nie doceniasz...
*cienie powoli wchłaniały jego mackę owszem... stawała się ona coraz mniejsza aż zniknęła całkowicie Jednak zaraz potem złowrogie paszcze i oczy zmieniły swój kolor, były białe niczym ślepia Lidera nocy*
Nie obawiam się Ciebie, gdyż to ja jestem synem nocy... Ona mnie zrodziła a nie wychowała... Ona oddała mi pieczę nad swym ludem... Dlatego sie Ciebie nie obawiam ścierwo... A to że użyłeś jednego z jej szczeniąt...
*tutaj poniosła go wściekłość, jakby akurat ta wilczyca była ważna*
Było zwykłym tchurzostwem...
*uderzył jeszcze raz, własnymi kłami. Tym razem ciecie zapiekło. Nie było w nim ani grama magii, jedynie czysta wściekłość*

Post został pochwalony 0 razy

Tym razem wyraźnie jest efekt. Cios odrzuca mnie do tyłu, przecięte przez kły ciało trysnęło krwią...

Wilk upada ciężko na ziemię.

Ale coś jest nie tak... Jego krew... nie ma smaku?

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2009 Posty: 398 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Teraz odjedziesz z Tąd... To są ziemie prawdziwych dzieci nocy... Odejdziesz z tąd i nie wrócisz... Bądź przeklęty teraz i w każdej godzinie krzywdy i niedoli naszej
*a potem splunął na niego dopełniając słow starego zaklęcia*
Jesli to zostaniesz Noc Cię pochłonie...
*I widzisz jak wszystkie cienie żarłocznie lgną w Twoją stronę chcąc rozerwać Cię na strzępy. Gdy choć jeden Cię dotknął poczółeś straszliwy ból, jakby coś rozrywało Twoją duszę*
To są moje ziemie i ja tu jestem prawem...

Post został pochwalony 0 razy

Słyszysz dziwny chichot. "Zwłoki" drgają... I stają na nogi. Miejsce, w które uderzyłeś, jest nietknięte. Cień zaś faktycznie, przyssał się do ciała... ale nagle zaczął się kurczyć, aż wreszcie znikł, jak gdyby wciągnięty przez moją skórę.

Otwieram oczy, i znów krzywię się w złośliwym grymasie.

- W jaki sposób, mój drogi, Noc ma pochłonąć samą siebie? Noc jest moją matką, jest moim ciałem i duszą. Jest moim życiem.

Przekrzywiam parę razy łeb. W karku strzela mi kilkakrotnie.

- Ale z drugiej strony, gratuluję. Taki cios faktycznie mógłby mnie zabić. Gdyby coś takiego istniało, co by mogło... Przyznaję, ładunek emocji, jaki weń włożyłeś, faktycznie zwiastuje mistrza. - Ziewam. - Ale, szczerze mówiąc, znudziła mnie ta zabawa. A więc, do rzeczy.

Unoszę skrzydła, po czym macham nimi raz. Wiatr smaga cię po raz kolejny, tym razem potężny niczym huragan.

- Rób sobie z tym swoim chlewem, co uważasz za stosowne. Nie obchodzi mnie on już, mam to, na czym mi zależało. - Chichoczę zimno. -A teraz, jeśli mi wybaczysz... moja ziemia na mnie czeka.

Rozkładam skrzydła, po czym potężnym z machnięciem wzlatuję w górę.

- Ach, byłbym zapomniał. - Wołam z góry. - Paru moich braci chciało cię pozdrowić. Przywitaj się z nimi.

Odlatuję w stronę ziem wspólnych, zanosząc się śmiechem.

Kilka spośród twoich kruków zaś zaczyna zachowywać się nad wyraz dziwnie. Upadają na ziemię i zaczynają się trząść, zaś ich cienie powstają, kładąc się na nich miękko.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2009 Posty: 398 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

*JEgo pysk wykrzywia jedynie grymas nienawiści. Czymkolwiek są te paskudztwa sama tylko siła woli lidera kruszy ich śmiałość. Po prostu rzuca się na kolejne twory miażdżąc je w uścisku swych szczęk. Syn nocy po prostu rozpoczął rzeź*

Post został pochwalony 0 razy