Kotlina

Jest to duże wgłębienie w ziemi. Nie jest to miejsce, gdzie jest mnóstwo zwierząt do upolowania, ale zawsze coś. XDDD
Zsunął się na grzbiecie na dół i usiadł na skale.

Mglista położyła się na skale. Nastrój miała podły, nawet miłość do gór nie potrafiła poprawić jej humoru. Poruszała lekko ogonem, zapatrzona w dal nieobecnym wzrokiem.

Post został pochwalony 0 razy

Z krzaków przed tobą słyszysz mój głos. Brzmi - jak na niego - bardzo poważnie.

- Cześć, Mglista. Jestem nie w porę?

Post został pochwalony 0 razy

Drgnęła lekko, nie słyszała wcześniej jego kroków.
- Cześć, Shinen. Nie przeszkadza mi Twoje towarzystwo. - odpowiedziała cicho, nie odwracając spojrzenia.

Post został pochwalony 0 razy

Wyłażę z krzaków (oczywista, po drugiej stronie) i siadam w kotlince.

- Coś cię trapi?

Post został pochwalony 0 razy

- Myślę o tym co było, co jest i trochę o tym...co będzie. - powiedziała, wstając. Usiadła obok wilka, trochę niepewnie.

Post został pochwalony 0 razy

- Padlina dnia wczorajszego i nienarodzona zdobycz jutrzejszego... Dlaczegóż to? - Mówię, robiąc jej miejsce. - Nie naszą rzeczą jest, co przyniesie polowanie.

Spoglądam jej w oczy.

- Choć możemy tropić, gdy znamy woń ofiary.

Post został pochwalony 0 razy

- Czasem chodzi nam o konkretną woń konkretnej ofiary. - mruknęła, nie odwracając spojrzenia. - A jeszcze częściej gdy już zaciśnie się kły na szyi ofiary okazuje się, że wcale nie tego chcieliśmy.
Umilkła na moment, choć i tak wyrażała się niejasno.

Post został pochwalony 0 razy

- Jedna zdobycz nie kończy łowów. A każda nowa to kolejne doświadczenia i wiedza, która pozwala odnaleźć kolejną woń.

Post został pochwalony 0 razy

- Tak. - mruknęła tylko cicho, nie miała dziś ochoty na ciągnięcie metafizycznej rozmowy. - Powiedz mi, Shinen, czy Ty...masz jakiś cel? - spytała, trochę speszona tym pytaniem, nie miała ochoty go zadawać.

Post został pochwalony 0 razy

- Mój cel...? Mój cel... Przybyłem tu, szukając swego miejsca w świecie, w którym mało jest miejsca dla inności. Miejsca, które mógłbym nazwać domem. Miejsca, w którym rzeczy noszą swe prawdziwe imiona, niezależnie od tych, którymi zwie ich świat. Miejsca, w którym mogę ukazać to oblicze, które serce nosi... I miejsce wolne od kłamstwa, jakim jest życie. Czy odnalazłem swój cel? Nie wiem... Ale staram się dowiedzieć.

Post został pochwalony 0 razy

Uśmiechnęła się lekko kątem pyska.
- To stanowczo za mało. Gdy już znajdziemy to, czego szukaliśmy okazuje się, że wciąż pragniemy iść tropem kolejnych pragnień. - wymruczała.
- Przepraszam, że zanudzam Cię problemami egzystencjalnymi, to chyba z nudów mnie napadają. - dodała cicho po chwili.

Post został pochwalony 0 razy

Uśmiecham się tylko.

- Też zacząłem filozofować. Widać to zaraźliwe. Motyla noga, ale wybrałaś miejsce! Nawet nie ma się z czego napić.

Podchodzę do pobliskiej, pękniętej skały. Przykładam do niej ucho, po czym dotykam łapą i szepczę:

- Izumi juritsu!

Szczeliną zaczyna ciec woda, zatrzymując się w małym zagłębieniu, po czym spływając z powrotem wgłąb ziemi.

Piję przez moment, po czym wracam do Nocki.

- Teraz już jest. I dobrze, bo ładnie tu.

Post został pochwalony 0 razy

- Ładnie. I jest się z czego napić. - uśmiechnęła się. - Stwierdzam, że to wcale przydatna rzecz, ta wasza magia.
Spojrzała nagle na swego rozmówcę, jakby sobie o czymś przypomniała.
- Wiesz, chciałam Cię o coś zapytać, z racji Twojej...profesji. Jak to możliwe, że duch Nefariusa błąka się po całym WL, przeszkadzając wszystkim i odgrywając powoli nudzące się już jasełka? Wybacz pytanie kompletnego laika, ale widzisz - zawsze wydawało mi się, że ktoś, kto nie żyje wykazuje...jakby to powiedzieć...małą aktywność. - mrugnęła do niego lekko.

Post został pochwalony 0 razy

- On po prostu nie wie że umarł. Że nie żyje, bo pogrążyła go jego własna głupota. A może - chichoczę - jest za głupi by wiedzieć, że ryby i zmarli głosu nie mają. W takim razie, paradoksalnie, jego własna głupota trzyma go wśród żywych.

Post został pochwalony 0 razy