Złudna polanka

-Co ty...- nie dokończył, jednak dało się rozpoznać w jego głosie nutkę strachu i zdziwienia. W końcu zorientował się, że cały czas ma otwarty pyszczek i zaraz, pospiesznie go zamknął.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 20 Mar 2009 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Biały....rosły wilk o puszystym...przepięknym futrze pojawił się przy czarnym szczenięciu....

-Dlaczego okłamujesz dziecko nocy - zapytał się cicho patrząc na czarne szczenie....obserwując je z uśmiechem na pysku.....dziwnym.....na prawdę przerażającym uśmiechu na pysku

Post został pochwalony 0 razy

[Zastanawia mni jedno... SKĄD wasze postacie niby wiedzą o tej rozmowie? Nigdzie nie widziałem posta, w którym byście się o niej dowiedzieli. Nie mówiąc o tym, że mniej więcej w tym momencie walczycie na pustyni :/]

- Czekaj, czekaj. - Szczeniak zanosi się śmiechem. - Że niby ja go okłamuję? A co takiego niby mu powiedziałem?

Wilczek krzywi się.

- Nie ma co, fajne masz życie w tej swojej watasze... nie można nawet spokojnie porozmawiać.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Akui dnia Śro 20:30, 13 Maj 2009, w całości zmieniany 1 raz

-Ale ja...- uciął znowu starając się ułożyć jakieś foremne zdanie. W tej chwili nic nie pomagało mu się skupić. Cofnął się jeszcze o krok przyglądając się Akui`emu. -O co w ogóle chodzi?!- krzyknął starając się zrozumieć cokolwiek.

Post został pochwalony 0 razy

- Ujmijmy to tak. - Wilczek stwierdza, pozornie beztroskim tonem. - Wilki z twojej watahy mnie nie lubią. Uważają mnie, czaisz, za zło.

- Może dlatego... - Uśmiecha się ironicznie. - ...że potrafię stać się równie silny jak oni, żeby mną nie mogli pomiatać.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Akui dnia Śro 20:43, 13 Maj 2009, w całości zmieniany 1 raz

-No to nie jest chyba nic wielkiego... Chyba, że cię źle zrozumiałem.- powiedział dalej trochę przestraszonym głosem, ale z jego oczu można łatwo odczytać, że strach nie minął.

Post został pochwalony 0 razy

- Wyobraź sobie... - Wilczek nie przestaje się uśmiechać. - ... nie musieć czekać na dorosłość, by nie musieć słuchać dorosłych. Móc się im postawić, nie musząc rezygnować z możliwości dobrej zabawy. Właśnie dlatego mnie nie lubią. Ja to potrafię. I to samo... mogę dać innym.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 20 Mar 2009 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

(Khota ma czarne futro ;] a ten tutaj białe ;])

-Skąd ? Ziemia, niebo...drzewa... mają uszy - mrukną cicho....

Post został pochwalony 0 razy

- Ale ze zwyczajnymi wilkami nadzwyczaj niechętnie dzielą się tym, co usłyszą. - Stwierdzam cierpko.

Post został pochwalony 0 razy

Nic nie mówiąc cofał się powoli do tyłu- przynajmniej tak myślał- niezauważalnie.
Kiedy stał już na tyle daleko, by czmychnąć w krzaki i uciec jak najdalej zrobił to bez wahania. Mknął z wiatrem w stronę jednego dobrze mu znanego miejsca- nory jego przyjaciółek.

Post został pochwalony 0 razy

Parskam gniewnie.

- I znów powstrzymany. To się naprawdę zaczyna robić nudne.

Zrzucam postać szczeniaka i wracam do własnej. I spoglądam na przybyłe wilki z mieszaniną podziwu i pogardy.

- Po raz kolejny, Calderon, namieszałeś mi w szykach. Czy naprawdę sądzisz, że tym razem również się nad tobą zlituję? Jesteś jeszcze bardziej naiwny, niż się spodziewałem. A ty...?

Spoglądam na białego wilka.

- Nie pamiętam, byśmy się kiedykolwiek widzieli. Kim jesteś i dlaczego wtrącasz się w nie swoje sprawy?

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 20 Mar 2009 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Zwą mnie Ognień Walki....

Post został pochwalony 0 razy

- Ach tak... wyczuwam, że nie jesteś zwyczajnym wilkiem. I że nie do końca jesteś żywy. - Wyszczerzam się upiornie. - Dobrze się składa. Odejdź stąd, zanim się zdenerwuję. Inaczej twój powrót w zaświaty będzie dość bolesny.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 20 Mar 2009 Posty: 197 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

-Chciałbym wrócić w zaświaty - parskną pod nosem wpatrzony w niebo - Ani mnie zabić, ani wskrzesić...ani ja demon ani ja zły upiór.....

Post został pochwalony 0 razy

Uśmiech mi blednie, ustępując miejsca zaciekawieniu i zdziwieniu. Siadam, a końcówka ogona unosi mi się i opada. Skrzydła składam do boków, tak, że niemal nie zakłócają wilczej sylwetki.

- Ale też żaden z ciebie anioł czy leśny duszek... Nie powiem, zaintrygowałeś mnie. Co tu robisz? I, co ważniejsze, dlaczego się wtrąciłeś, mimo że sprawa cię nie dotyczy?

Sierść jeży mi się lekko. Przymrużam oczy.

- Wolałbym, byś mi to wytłumaczył. - Stwierdzam, z nutą groźby w głosie. - Nie należę do cierpliwych.

Post został pochwalony 0 razy