Wodospad

- "Dobre sobie, raz to kona i łka, a teraz uśmiecha się jak dobrotliwa matka. Jeszcze nie dawno Ci groziła i kpiła z Ciebie..." - mrukłem uśmiechając się z żalem, gdy widze SzM, tak żałosną...

Jękłem cicho podchodząc do Szmerka... - Ja ja - jękłem cicho patrząc na nią będąc pod zaklęciem.....pod potężnym zaklęciem

-"Not a care if You never awake..."*- Mruknęła nie spuszczając wzroku z jego oczu- Jesteś idealny, razem osiągniemy wszystko.- Powiedziała ocierając się o niego lekko, kusząco.
*nie przejmujesz się, jeśli nigdy się nie obudzisz.

Post został pochwalony 0 razy

- "Dobra, dosyć tego." - mrukłem cicho, runa na mej łapie zajażyła białym blaskiem, zaś futro pokryło się białymi pasmami ognia. Dookoła mych łap na ziemi wypalone zostały runy tworzące coraz to rozleglejszy ryt. Ciche słowa, wypowiadane w dziwnym języku wprawiały w drżenie wode, zatrzymywały wiatr...

Warkłem ukazując kły...w stronę Szarika.... - Zostaw nas - powiedziałem nie zwarzając na nic rozpędzając się w stronę szarika

Nie ruszyły jednak ani jednym włoskiem Khoty i Szkarłatnej, ich serc także;- Ja obronię Cię przed nim, przed jego czarami, on chce nas zniszczyć.. Mamy tylko siebię..- Przemawiała do Khoty łagodnie.

Post został pochwalony 0 razy

- "...Larsod Ot Korin!" - wywarczałem ostatnie słowa gdy potężna fala energi przygniotła Khote oraz Szkarłatną Mgłe do ziemi...

Pojawiłą się, nagle bez ostrzeżenia, wyglądała... inaczej, nie miała na futrze tatuaży...
Zmrużyła oczy, widząc wilki.
- Salve. - powiedziałą wolno, jakby smakując przywitanie

Post został pochwalony 0 razy

-Pomóż mi Khoto, on chce nas zabić..- Jęknęła do wilka.

Post został pochwalony 0 razy

Warkłem cicho piszcząc z bólu.... szarpałem się......lecz nagle uspokoiłem się......mruczałem coś pod nosem......wstałem powoli i z trudem ruszyłem w stronę Szarika - Nie .... pozwolę.....cii .... jej ..... skrzywdzić

Zastrzygła jedynie uchem, patrząc na wilki. I, co teraz, kochana? - pomyślała

Post został pochwalony 0 razy

- "Zamknij się." - warkłem do Khoty a moc przygniotła go jeszcze mocniej, prawie łamiąc mu kości. Podeszłem do niego, po czym wziałem w pysk amulet na jego szyji i zerwałem go. Czuć już było od dawna, że coś jest z nim nie tak... Teraz wiedziałem, co. Takie zaklęcia jak Szkarłatnej nie miały by tyle mocy, by wprowadzić Khote w taki obłęd...

Warkłem wściekle czując ból kości i mięśni - NIE, ODAJ MI GO ON NALEZY DO MNIE - warkłem szamocząc się

- "Nie... Należy do Ihresa... Tak jak Ty należałeś nosząc go... Później się spotkamy, będzie trzeba poważnie porozmawiać." - powiedziałem twardo, po czym zamknąłem oczy. Płomienie spowiły SzK w całości zaś po ziemi rozciągnęłą się siata z cieńkich nici ognia. Gdy płomienie dookoła SzK zgasły, jego już tu nie było.

-Widzisz!? Znów CIę krzywdzi! myśli tylko o sobie!- Krzyknęła nacierając na SzK;- Zostaw go! to go boli!- Rozdarła SzK bok..

Post został pochwalony 0 razy