Wodospad

- "Lecz czy to jest tylko i wyłącznie Twoja, nienaruszona niczym wola?" - zapytałem poważnie

Zamyśliłem sie przez chwilę.....zwiesiłem łeb wbijając wzrok w swe łapy - Ja ... ja

Patrzyłem się na niego wciąż badawczo milcząc, czekając na odpowiedź.

-Ja nie wiem, coś coś mi mówi ze mam jej być wierny - powiedziałem cicho - Ja ja ja czuję ze ją kocham - powiedziałem niepewnie

- "Lecz czy Twoja wierność jest warta jej niewierności oraz dwulicowej naturze tej wilczycy?" - spytałem wprost

-Ja nie wiem - powiedziałem cicho patrząc w ziemię...nie wiedziałem co się ze mną dzieje miałem mętlik w głowie

Ocknęła się jakby z letargu...;- Już nie pamiętasz, jak wczoraj zadawał Ci ból?-Zapytała Khoty i zmierzyła SzK zniesmaczonym spojrzeniem.

Post został pochwalony 0 razy

- "Jeśli chcesz poznać prawde, jutro przyjdź na pustynie, pod ruiny świątyni. Ale ani słowa Szkarłatnej." - powiedziałem poważnie patrząc się na niego badawczym wzrokiem

Spojrzałem szybko w stronę Szkarłatnej kładąc uszy po sobie - Wiem - powiedziałem cciho kreśląc jakiś wzór na piasku

Spojrzała zirytowana na SzK;- Jesteś żałosny- Wybuchnęła śmiechem;- To ten sam wilk, który wczoraj miażdżył Ci kości Khoto, tylko dlatego, że rozmawiałeś z kimś innym prócz niego.-

Post został pochwalony 0 razy

- "Samoobrona nie jest karalna." - uśmiechnąłem się katem pyska - "Poza tym, jeśli jesteś tak pewna, że będzie z Tobą, to nie musisz go trzymać kruczowo przy sobie... Jeśli Cię naprawde kocha, to będzie z Tobą pomimo tego, że zarzuce go dosłownie czarami ochronnymi oraz rozpraszającymi."

Ostatnio zmieniony przez Szary Kieł dnia Nie 17:35, 06 Kwi 2008, w całości zmieniany 1 raz

-On nic Ci nie zrobił..- Warknęła do SzK.

Post został pochwalony 0 razy

Warkłem cicho kończąc wzór.....konary drzew zatrzeszczały złowrogo gwałtownie z trzaskiem zamykając i chcąc zgnieść Szarego Kła w środku....wilk zaś odszedł w stronę Szkarłatnej jakby w hipnozie......

Warkłem cicho po czym aktywowałem rune Heliosa. Całe drzewo zajęło sie płomieniami które w sekundy spopielały gałęzie...

Machnęła ogonem, Khota na czas jej słów do Szarego Kła słyszał jedynie nieznośny, głuchy szum w swym łbie:- Klątwa, którą na niego rzuciłam wkrótce wejdzie w codzienność, nie będę musiała używać magii, by mnie wielbił, na zawsze pozostanie mym sługą- Zaśmiała się do SzK. Gdy zamilkła Khota znów zaczął słyszeć.

Post został pochwalony 0 razy